Teymur Ləng Molla Nəsrəddinə əmr eləyir ki:

– Şəhər dolub dilənçi ilə. Özləri də elə üzlü, elə həyasız olublar ki,

tutduqlarını buraxmırlar. Kağız-qələm götürüb lap o həyasızlarının siyahısını

tutarsan, şəhərdən sürgün eləyəcəyəm.

Molla kağız-qələm götürüb, Teymurun öz adını birinci yazır, özünə

verir. Teymur kağıza baxan kimi dəli olur. Molla deyir:

– Niyə hirslənirsən, qibleyi-aləm! Özün dedin ki, lap həyasız dilənçilərin

adını yazıb sənə verim. Mən də yazdım də...

Teymur deyir:

– A kişi, mən boyda Teymur Ləng dilənçiyəm? Özü də lap həyasızı?

Molla deyir:

– Niyə hirslənirsən, qibleyi-aləm!? Cidanı çuvalda gizlətmək olmaz.

Dilənçisən, özü də lap həyasızından.

Teymur deyir:

– Demək, sənin fikrincə, gərək mən şəhərdən sürgün olunam?

Molla deyir:

– Bəli, qibleyi-aləm! O biri dilənçilər sənin kimi qorxulu deyillər.

Onlar camaatdan yalvarıb-yaxarıb alırlar. Amma sən döyüb-söyüb

alırsan.

Molla Nəsrəddin Lətifələri