Teymur Ləng sarayında olan əyanların, vəzir-vüzəranın Molla

Nəsrəddini görməyə gözləri yox idi. Onlar hər yol ilə çalışırdılar ki,

Mollanı Teymurun gözündən salsınlar. Amma hər dəfə də özləri daha

gülünc vəziyyətə düşürdülər. Bir gün də bunlardan bir neçəsi Teymuru

inandırmağa çalışır ki: Molla Nəsrəddinin ağzından yaman pis iy gəlir.

Elədir ki, heç yanında dayanmaq mümkün deyil.

Təsadüfən, bunlar elə bu söhbətdə ikən Molla gəlib çıxır.Teymur

baxır ki, bayaqdan tutuquşu kimi danışan vəzirlər, əyanlar Molla Nəsrəddini

görcək lal oldular. Rəngləri də sap-sarı saraldı. Məsələni

aydınlaşdırmaq üçün üzünü Mollaya tutub deyir:

– Gəl görək, Molla! Bunlar deyirlər ki, sənin başına təzə bir iş gəlib.

Molla deyir:

– Bunlar hamısı mənim əziz dostlarımdır, qibleyi-aləm! Yalan danışmazlar.

Buyurun görək, nə deyirlər? Mənim başıma gələn təzə iş

nədir?

Teymur deyir:

– Deyirlər ki, sənin ağzından pis iy gəlir.

Molla deyir:

– Bəli, qibleyi-aləm sağ olsun! Doğru deyirlər. Bunların ki, indiyə

kimi üfunətli-üfunətli eyiblərini görüb gizlətmişəm, heç bir yerdə deməyib

ürəyimə salmışam, indi ürəyim o qədər dolub ki, iysi, qoxusu

ağzımdan gəlir.

Molla Nəsrəddin Lətifələri