Birdən-birə hava qaralmağa başlayır. Uzaqdan yağış buludu görünür.

Teymur Molladan soruşur:

– Necə baxırsan, Molla, yağış olacaq, olmayacaq?

Molla deyir:

– Deyə bilmərəm, qibleyi-aləm! Mənim münəccimlikdən başım

çıxmaz.

– Elə bu söhbətdə bir də görürlər ki, bir naxır gəlir.

Teymur Mollaya deyir:

– Yeri naxırçıdan soruş, o bilər.

Molla naxırçının yanına gəlib soruşur:

– A kişi, bir de görək yağış olacaq, olmayacaq?

Naxırçı qatırın quyruğunu əlinə alıb, bir o tərəf – bu tərəfinə baxır,

bir tumarlayır, sonra deyir:

– Get ağana de ki, mənim qatırımın verdiyi məlumata görə, bulud

keçib gedəcək, yağış olmayacaq.

Molla qayıdıb naxırçının elədiklərini,dediklərini Teymura danışır.

Teymur deyir:

– Havanı heyvanlar adamlardan yaxşı bilirlər. O ki qatırın

quyruğuna baxıb deyib, demək düzdür. Gedək! Yağış olmayacaq.

Bir qədər gedəndən sonra elə bir yağış başlayır ki, tut yağışdan, çıx

göyə. Teymur hirslənir. Qışqırır Mollanın üstünə ki:

– Bu nədir? Bəs yağış olmayacaq idi?

Molla deyir:

– Qibleyi-aləm, mən demədim ki, yağış olmayacaq. Qatırın quyruğu

göstərdi. Naxırçı xəbər verdi, Siz də təsdiq elədiniz.

Teymur deyir:

– İndi nə eləyək?

Molla deyir:

– Heç nə. Nə eləyəcəksən. Bir hökmdarın ki, münəccimi naxırçı oldu,