Deyirlər ki, Teymur Ləngin yanında həmişə xüsusi bir mühafizə

dəstəsi olarmış. Özü də bu dəstə ən igid və qorxmaz cavanlardan

seçilərmiş.

Teymur günlərin birində Mollanın yaşadığı kəndə də əmr göndərib

belə igid bir adam tələb edir. Kənd camaatı Teymurun nə qədər

yırtıcı canavar olduğunu bildikləri üçün heç biri onun yanında qulluq

eləməyə razı olmur.Axırda kəndin ağsaqqalları yığılıb Molladan xahiş

eləyirlər ki, bu bəlanı bir təhər onların başından rəf eləsin. Molla razılaşır.

Onu aparıb kəndin ən igid qəhrəmanı kimi Teymura verirlər.

Teymur bir Mollaya baxır, bir onu gətirib tərif eləyən ağsaqqallara baxır,

hiss eləyir ki, burada nə isə bir fırıldaq var. Molla da səssiz, sakit

durud başına nə bəla gələcəyini gözləyir.

Teymur Mollanın igidliyini,qorxmazlığını yoxlamaq üçün əmr

edir, mahir ox atanlardan biri gəlir. Teymurun əmri ilə oxatan Molla

Nəsrəddini nişanəyə qoyub, ona ox atmağa başlayır. Birinci oxu onun

qıçlarının arasından keçirdir. Molla işi belə görüb bir istəyir qışqırsın

ki, mən igid-zad deyiləm, ancaq baxır ki, onda Teymur kəndin ağsaqqallarına

cəza verdirəcək. Çar-naçar, gözlərini yumub ölümə hazır

dayanır. İkinci ox onun qoltuğunun altından keçirilir. Üçüncü ox ilə nişançı

vurub onun papağını yerə salır. Bütün bu müddətdə Molla min

dəfə özündən gedirsə də, yerindən qımıldanmır. Teymur görür ki, kişi,

doğrudan da, qorxmaz bir igiddir. Onu yanına çağırır. Molla imtahanın

qurtardığını görüb, qorxduğunu bildirməyərək gülə-gülə gəlir Teymurun

yanına. Teymur Mollanın igidliyinə heyran qalıb əmr eləyir ki,

ona təzə kürk və papaq versinlər.

Molla soruşur:

– Qibleyi-aləm sağ olsun. Bu kürkü, papağı mənə niyə verirsən?

Teymur deyir:

– Çünki nişançının atdığı oxlardan kürkün də deşilib, papağın da.

Molla deyir:

– İndi ki, qanun belədir, onda əmr eləyin, mənə bir dənə də tuman

versinlər.

Teymur soruşur:

– Yaxşı, tumanına ki, bizim tərəfimizdən bir ziyan dəyməyib.

Molla başını aşağı salıb deyir:

– Xeyir, sizin tərəfinizdən dəyməyib, öz tərəfimdən dəyib.