Günlərin birində Teymur Ləng, Molla Nəsrəddini əsgərlərin təlim

keçdikləri meydana aparır. Molla görür ki, əsgərlər ox ilə nişana atırlar.

Teymur Molladan soruşur:

– Molla, heç ömründə ox atmısanmı?

Molla “atmamışam” deməyə utanıb:

– Mən çox yaxşı nişançı idim. İndi qocalmışam, daha atmıram –

deyir.

Teymur bu sözü Molladan eşitcək, əmr eləyir, ona bir ox verirlər.

Molla nə qədər üzr istəyirsə, mümkün olmur. Axırda çar-naçar nişan

alıb atır. Ox nişanədən bir on-on beş addım o tərəfə gedir. Molla özünü

çaşdırmayıb deyir:

– Sizin sərkərdə, bax, belə atır.

İkinci oxu götürüb atır. Yenə də nişanəni vura bilmir. Yenə də

özünü tox tutub deyir:

– Sizin müşavir də bax, belə atır.

Belə-belə, hər atdıqca oxun dəymədiyini görüb, hərdən bir adamın

belə atdığını söyləyir. Axırda oxlardan biri hədəfə dəyir. Elə ox

dəycək Molla qışqırır:

– Bax, Molla Nəsrəddin də belə atır.