Mollaya tapşırır ki, qazı bişirtdirsin. Aşpaz qazı qızardır. Molla qazı

Teymur üçün aparanda nəfsini saxlaya bilməyib, bir budunu özü

yeyir. Teymur baxır ki, qazın bir-budu yoxdur. Üzünü Mollaya tutub

soruşur:

– Molla, bəs bu qazın bir qıçı hanı?

Molla halını dəyişməyib cavab verir:

– Necə yəni bir qıçı hanı? Qaz birqıçlı olar də...

Teymur hirslənir ki:

– Nə sarsaq-sarsaq danışırsan? Necə yəni qaz birqıçlı olar?

Molla: Başın üçün qaz birqıçlı olar, – deyib Teymuru inandırmağa

çalışır.

Teymur Mollanın bu hərəkətindən bərk qəzəblənir. Molla görür iş

şuluqdur. Birdən gözü sataşır pəncərəyə. Baxır ki, çayın kənarında bir

dəstə çöl qazı var, hamısı da birqıçlı durub, özlərini günə verirlər. Tez

üzünü Teymura tutub deyir:

– Sən elə salmısan padşahlığına, nıx dediyini deyirsən. Odu ha...

Bax o qazlara, gör hamısı birqıçlıdı, ya yox?

Teymur lap hirslənir, əlini atıb yay-oxunu götürür, elə pəncərədən

qazların topasına bir ox atır. Qazlar qaçmağa başlayır. Teymur deyir:

– Hanı? Bir bax, gör, birqıçlıdılar, ya ikiqıçlı?

Molla heç halını pozmayıb deyir:

– O oxu ki, sən onlara atdın, mən sənə atsaydım, ikiqıçlı nədir ki,

lap dördqıçlı olardın.