Günün birində Teymur Ləng Mollaya deyir:

– Molla, saraya bir münəccim lazımdır, tapa bilmirik. Sənin əlindən

munəccimlik gəlməz?

Molla deyir:

– Gələr, amma arvadla birlikdə.

Teymur soruşur:

– Bu nə deməkdi?

Molla deyir:

– Dövr-qədimdən bizim arvadın sözü ilə mənim sözüm həmişə

tərsinə olur. Məsələn, mən axşam havaya baxıb deyəndə ki, sabah yağış

yağacaq, arvad hökmən baxıb deyir yağmayacaq.

Özü də sözü ki, dedik, üstündə möhkəm dururuq. Öldü var, döndü

yoxdur. O deyəndə ki, məsələn, bu il taxıl yaxşı gələcək, mən deyirəm

gəlməyəcək. Neçə ildi ki, fikir vermişəm, həmişə ya onun dediyi olur,

ya da mənim. Üçüncü cür heç olmur. Odur ki, arvadla mən ikimiz bir

münəccim ola bilərik.